9313. Setne urodziny.

 Chciałem najpierw zapytać się: Znacie Szymborską, słyszeliście/czytaliście chociaż jeden jej utwór? Takie jednak pytanie to niczym człowieka zaczepić: Czy jeszcze żyjesz? 

Wielką Damę polskiej poezji zna każdy Polak nawet ten z najwredniejszej prawicy, chyba że się do tego nie przyznaje. Mniej jakby zna jej utwory najnowsza polska młodzież, której bardziej odpowiada rapowe bełkoty niż niemal klasycystyczny rytm jej wierszy. 

Noblistce poświęcono sporą część sobotnio/niedzielnej Wyborczej i chwała jej za tę pamięć, za to poszanowanie wielkości literackiej i talentu niezmierzonego jeszcze do końca - bo ileż mogłaby jeszcze napisać, stworzyć, opublikować... A w tej wyborczej wspominają Wisławę jej wielcy znajomi i przyjaciele: Bożena Keff, Jacek Dehnel, Julia Fiedorczuk, Jakub Kurnhauser, Małgorzata Lebda,  Krystyna Dąbrowska, a w "wyborczym magazynie" Słówka często ją wspomina i przywołuje do literackiego życia Michał Rusinek... 

W moim bibliotecznym zbiorze stoi i czeka na lepsze czasy książka: "Znak po znaku. Antologia wierszy polskich i obcych z lat 1939 - 1991", wydana w 1992 roku przez Wydawnictwo Naukowe PWN, a w niej na stronie 304 wiersz publikowany niżej. Wiersz wydany w zbiorze "Ludzie na moście" 1986 r. (a więc przed 37 laty) nic nie stracił i jako żywo opisuje współczesne odczucia "dzieci naszej epoki.

Na ostatniej stronie okładki wydawca zamieścił takie oto podsumowanie antologii. 

WISŁAWA SZYMBORSKA

Dzieci epoki

• Jesteśmy dziećmi epoki,
• epoka jest polityczna.
• 
  
• Wszystko twoje, nasze, wasze
• dzienne sprawy, nocne sprawy
• to są sprawy polityczne.
• 
  
• Chcesz czy nie chcesz,
• twoje geny mają przeszłość polityczną,
• skóra odcień polityczny,
• oczy aspekt polityczny.
• 
  
• O czym mówisz, ma rezonans,
• o czym milczysz, ma wymowę
• tak czy owak polityczną.
• Nawet idąc borem lasem
• stawiasz kroki polityczne
• 
  
• na podłożu politycznym.
• Wiersze apolityczne też są polityczne,
• a w górze świeci księżyc,
• obiekt już nie księżycowy.
• Być albo nie być, oto jest pytanie.
• Jakie pytanie, odpowiedz kochanie.
• Pytanie polityczne.
• 
  
• Nie musisz nawet być istotą ludzką,
• by zyskać na znaczeniu politycznym.
• Wystarczy, żebyś był ropą naftową,
• paszą treściwą czy surowcem wtórnym.
• 
  
• Albo i stołem obrad, o którego kształt
• spierano się miesiącami:
• przy jakim pertraktować o życiu i śmierci,
• okrągłym czy kwadratowym.
• 
  
• Tymczasem ginęli ludzie,
• zdychały zwierzęta,
• płonęły domy
• i dziczały pola
• pik w epokach zamierzchłych
• i mniej politycznych.

                                            [„Ludzie na moście”, 1986]