2577. Spotkanie

 To było spotkanie nieplanowane, nieprzygotowane, niespodziewane, a jak już są trzy partykuły przeczące to tytułowe spotkanie niewątpliwie było znaczącym, by nie napisać wstrząsającym. Zrobiło na Marii i mnie tak olbrzymie wrażenie, że dopiero dzisiaj (spotkanie miało miejsce wczoraj) mogę je w miarę spokojnie opisać.

Wracałem z Marią z cotygodniowych zakupów "żywnościowych". Jak już opisałem to we wcześniejszych postach, mieszkamy opodal trzech szpitali i trzech cmentarzy, często spotykamy znajomych, którzy korzystają ze szpitalnych usług - tych co skorzystali z cmentarzy jeszcze nie spotkaliśmy...

Wracając więc, minęliśmy się z jakimś panem z laseczką, w maseczce nie patrząc specjalnie na siebie wzajem. Po chwili usłyszałem, że ktoś mnie woła po imieniu. Odwróciłem się i... zobaczyłem, że ten, przed chwilą starszy pan z laseczką, którego przed momentem minęliśmy wołał mnie.

Zaskoczony, nie rozpoznając w tym "starszym panu z laseczką" nikogo znajomego, ale przypuszczając, że to on mnie rozpoznał, że to jakiś mój dawny znajomy - maseczki, a taką miał założoną prawidłowo, zmieniają wygląd, powiedziałem -  Cześć! i stereotypowa zaczęliśmy.

- Co tam słychać?

- Już jest dobrze. Swoje odchorowałem i przechorowałem. 

Usłyszałem w odpowiedzi od "pana z laseczką", dalej nie mając pojęcia z kim mam do czynienia. Dopiero po jakimś czasie, po wymianie kilku zdań, kiedy już w słuchałem się w intonację głosu i sposób wypowiadanych zdań, doznałem olśnienia i... rozpoznałem!

Spotkaliśmy oto mojego bardzo dobrego znajomego i przyjaciel, z którym od lat już kilku działałem społecznie w wojewódzkich i miejskich stowarzyszeniach emerytów i rencistów. Działaliśmy wspierając się wzajemnie w podejmowaniu decyzji i wszczynając akcje na rzecz ludzi starszych. Więc jak mogłem go nie poznać?

I powodem nie rozpoznania w "starszym panu z laseczką" mojego przyjaciela nie było "zamaskowanie" się a zmiany fizyczne jakie spowodował szczęśliwie przechorowany covid-19. Przyjaciel zeszczuplał, by nie napisać wychudł, znacznie - bardzo znacznie. Efektem jego choroby jest także utrata sprawności jednego z płuc i ogólne osłabienie - stąd laseczka i wolny sposób poruszania. 

A covida przechorował wraz z żoną we własnym domu. Po przeprowadzeniu testu został skierowany na kwarantannę i na tym skończyła się opieka medyczna. Pamiętali o nich jedynie policjanci sprawdzający stan reżimu izolacyjnego kwarantanny. Zostali zdani na samych siebie - I bardzo dobrze! - jak podsumował przyjaciel, który w czasie kwarantanny musiał przerwać zabiegi onkologiczne.

To było, Marii i moje, pierwsze spotkanie oko w oko ze skutkami działań wirusa. To nie to wrażenie jakie wywołują obrazy na ekranach i monitorach, to coś znacznie bardziej wstrząsającego. Porównanie stanu fizycznego przyjaciela sprzed i po zachorowaniu wstrząsnęło nami bardzo.