2575. Dewaluacja i odrodzenie.

 Wszystko się z czasem zmienia, nie stoi w miejscu także sam czas - o czym już kiedyś wspominałem. Nawet określenia "zmiana", a tym bardziej "dobra zmiana" wywołuje ironiczność w uśmiechu politowania i, nie zawsze w porę powstrzymany, odruch puknięcia się w czoło. Także przymiotnik "dobra" przez ten kontekst łączący go ze "zmianą" się zdewaluował i zaczyna "pejoratywnieć" coraz wyraźniej. Już powiedzenie o kimś, że jest "dobrym człowiekiem" nie zawsze staje się pochwałą, a może być przyjęte w znaczeniu przeciwnym.

Nazbierało się w ostatnim czasie powiedzeń, których dewaluacja aksjologiczna jest coraz bardziej dwuznaczna, a nawet obraźliwa jeżeli użyta zostanie "nie przez pomyłkę", jak w reklamie środka na przeczyszczenie: "przeczyszcza nie przerywając snu", co było wyrażeniem dosyć niezręczną istotą reklamy.

Do tej pory nie zrozumiałem co piosenkarka Górniak chciała powiedzieć, i do kogo, opowiadając, że w covidowych szpitalnych łóżkach leżą "statyści" jacyś. Nie tłumaczy tego zauważanego przez nią "statystowania" nawet jej uwielbienie dla rządzącej partii i wodza. Może coś wytłumaczy w tym względzie figura retoryczna posłanki Scheuring-Wielgus o "bezobjawowej inteligencji"?

Nie bardzo też pojmuję dlaczego określenie "Trybunał Julii Przyłębskiej" jest obraźliwym - tak stwierdziła pisowska KRRiT? Dewaluacja znaczenia TK zaczęła się właśnie z chwilą mianowania mgr Przyłębskiej na prezesa tego konstytucyjnego organu. Trybunałowi przywróci się jego konstytucyjne walory i znaczenie po "wyzwoleniu" go spod podległości PiS.

Na mnie osobiście nie działa określenie: "Jestem niewinny!" w odpowiedzi na różnego rodzaju zarzuty stawiane przez sądy, media itd. Ta "niewinność" nie przekonuje, nie pozwala w nią samą uwierzyć, jeśli nawet sądowe orzeczenie uważane jest, w wielu przypadkach, za takie z którym się nie zgadza podsądny i uważa, że on miał rację z tą "niewinnością".

Ciekawie  też brzmi i dosadnie określa wypowiedzi jednego z polityków podejrzewanego o notoryczne,  eufemistycznie zwane: "mijanie się z prawdą", czy "oszczędną prawdą gospodarowanie", jako: "kłamie nawet kiedy nic nie mówi".

Dosyć ponuro brzmi komentarz facebookowy  na wieść o zgonie w niesławie jednego z kardynałów polskich: "Oby jego śmierć miała więcej sensu niż życie!" Nie wzbudził zmarły za swojego życie uznania dla swoich "czynów" niezgodnych nie tylko z "cywilnymi" regułami życie, ale i "bożym prawem" - któremu ponoć podlegał, a także zapisom w kościelnym kodeksie kanoniczym. 

Dodatkowego znaczenia, także politycznego, skierowanego domyślnie ku określonej politycznej grupie osób, nabrał bezokolicznik z wykrzyknikiem: "Wyp...lać!". Dosadny, nie budzący wątpliwości znaczeniowej, ani tzw. "o co tu  chodzi?" Wulgarny? Pewno tak. 

W "Słowniku Etymologicznym Języka Polskiego" Aleksandra Brücknera umieszczony jest bezokoliczni "pierdolić" w znaczeniu: mówić, pleść, bajać, wreszcie za Wańkowiczem: "ględzić", pochodzące od: "pierdzieć", więc wydalić, usunąć - co wiekach (od XVI w.) przybrało znaczenie w jakim używane jest na marszach protestacyjnych kobiet po orzeczeniu Trybunału Julii Przyłębskiej o zakazie aborcji. Można więc przyjąć, że matką renesansu tego "Wyp...lać" i użycia go w dyskusji publicznej jest Julia Przyłębska i jej Trybunał.