2568. Duszo, duszo...

 

Cmentarze zamknięte na głucho i głucha cisza na cmentarzach. Chryzantemy, które miały stanąć na grobach i grobowcach pysznią się teraz przed siedzibami PiS, przed szpitala, i na najbardziej znanej Warszawskiej ulicy: Mickiewicza - mistrz Adam nie spodziewał uznania dla "swojej" ulicy z "takiego" powodu. Szczęściem, że jeszcze nie zabroniono pochówków z powodu "obostrzeń" - a sporo w tym czasie Polaków tam się wybiera - bezpowrotnie.

Nie życzę nikomu tej podróży, ale przyznaję bez skrupułów, że niektórym ona "się po prostu należy".  Nie jest to samospełniające się życzenie całe szczęście - gdyby było inaczej nie można by było być pewnym "dnia ani godziny".

Tak, to podróż w jedną stronę. Zawiozą, i zostawią, i przyjdą czasami zapalić znicz, położyć kwiatek, zmieść liście jesienne - jak będą pamiętać. Na tę okoliczność podrzucam wiersz z antologii Roberta Stillera z naszych zbiorów.

Friedrich Hebbel 1813-1863

• 
  REQUIEM
• 
  
• Duszo, pamiętaj o nich.
• Duszo, pamiętaj o zmarłych!
• 
  
• Spójrz, jak unoszą się 
• Wokół ciebie drżąc, opuszczeni 
• I w cieple żarzącym się,
• Które miłość biedakom rozdmucha, 
• Mogą jeszcze odetchnąć i zagrzać się, 
• I zażyć po raz ostatni 
• Swego życia, co kończy się tlić.
• 
  
• Duszo, pamiętaj o nich,
• Duszo, pamiętaj o zmarłych!
• 
  
• Spójrz, jak unoszą się 
• Wokół ciebie drżąc, opuszczeni 
• I gdy stygnąc zamykasz się 
• Przed nimi, oni drętwieją 
• Aż do głębi i kostnieją. A potem 
• Nocna wichura porywa ich,
• Której, w kłębek zwinięci,
• Opierali się w łonie miłości,
• I przemocą ich gna
• Przez niekończące się pustki,
• Gdzie życia już nie ma, jest tylko 
• Sił rozpętanych zmaganie się,
• Aby znów zaistnieć.
• 
  
• Duszo, pamiętaj o nich,
• Duszo, pamiętaj o zmarłych!

Z niemieckiego przełożył Jerzy Płudowski