2763. Lubię jesień, i nie.

Lubię  jesień dawna, od bardzo dawna, ot ta dawna że nawet nie pamiętam od jak dawna. Pamiętam jedno, bardzo ważne zdarzenie jesienne , kiedy to 11. listopada 1965 r. - przed pół wiekiem z okładem - poznałem Marię, a Ona dała się zaprosić na "Zabawę Nauczycielską". Poznaliśmy się i trwamy w tej "znajomości" do dzisiaj.

Nie lubię takiej jesieni ze zdjęcia powyżej. Jesieni mglistej, przygnębiającej i smutnej wprost. Mamy z Marią wspomnienia innych jesieni słonecznych, szeleszczących liśćmi ścielącymi się dywanem pod naszymi nogami, rozrzucanymi przez towarzyszące nam w spacerze dzieciaki. Lubię takie jesienie jak na zdjęciu poniżej.

To samo miejsce w Olsztynie: Jezioro Browarne w Jakubowie, a jak różne w klimacie jesiennym.

Znacznie lepiej o jesieni napisał Adam Zagajewski. Znacznie lepiej oddał całą jej złożoność i skutki tego co zapowiada. 

 Jesień

• Je­sień przy­cho­dzi za wcze­śnie.
• Jesz­cze kwit­ną pi­wo­nie, jesz­cze
• psz­czo­ły bu­du­ją ide­al­ne pań­stwo,
• gdy na­gle na po­lach za­bły­sną
• zim­ne ba­gne­ty je­sie­ni i ze­rwie się
• wiatr.
• Skąd idzie je­sień, cze­mu nisz­czy
• ma­rze­nia, zie­lo­ne al­ta­ny i pa­mięć ?
• Obce mo­car­stwo wcho­dzi w ci­chy las,
• złość nad­cią­ga, idzie dżu­ma
• i dym po­ża­ru, ochry­płe okrzy­ki
• Ta­ta­rów
• Je­sień zry­wa li­ście z drzew i na­zwy,
• owo­ce. Je­sień za­cie­ra śla­dy, gra­ni­ce,
• gasi lam­py, świe­ce, grom­ni­ce; mło­da
• je­sień z pur­pu­rą na war­gach ca­łu­je
• śmier­tel­nie żywe isto­ty i krad­nie
• ży­cie.
• Pły­ną soki i krew pły­nie ofiar­na,
• pły­nie oli­wa i wino, i rze­ki pło­ną,
• żół­te rze­ki wzdę­te pa­dli­ną,
• prze­kleń­stwo pły­nie, pły­nie bło­to, lawa,
• la­wi­na
• Bie­gnie je­sień zdy­sza­na i noże
• błę­kit­ne świe­cą w jej nie­mym spoj­rze­niu.
• Ona ści­na imio­na jak zio­ła sier­pem
• ostrym i nie ma li­to­ści w jej ogniu,
• od­de­chu. Idzie ano­nim, ter­ror, ar­mia
• czer­wo­na.~