2326. Razem i osobno.

Z okazji 550 Lecie polskiego parlamentaryzmu po raz kolejny ujawniło się, że to co chce i ochoczo wyczynia PiS jest aprobowane jedynie przez tę "dojną zmianę". No może jeszcze przystawka Kukiz'15, licząc na dostęp do konfitur polityczno-finansowych korzyści, udaje że to tylko deszczyk pada. Kalanie się współpracą z PiS stygmatyzuje na wiele przyszłych lat, by nie powiedzieć pokoleń.

A tak niewinnie się zaczęło, kiedy PiS wybory wygrał zdobywając większość parlamentarną. Jeszcze wtedy można było mniemać, że partyjne podziały nie będą na tyle gwałtowne by spodziewać tak przeciwstawnych sobie wizji rządzenia, kierunków ustrojowych zmian w Polsce.

Zaczęło się kiedy PiS uznawszy, że suweren dał mu wyborczą carte blanche postanowił zastąpić suwerena w jego pragnieniach i wizjach społeczno-politycznych. Uznał, że skoro już są u władzy: są jedynymi  namaszczonymi, mogą wszystko i imieniu wszystkich nie licząc się z opiniami innych. I tych innych wyrzucając po za nawias życie politycznego, zawłaszczając, dla swoich, także coraz szersze połacie gospodarki, organizacji do tej pory zwanych pozarządowymi i stowarzyszeń środowiskowych.

Teraz już dysocjacja społeczna przebiega nie tylko wzdłuż partyjnych sympatii - czy antypatii raczej, ale przez rodziny, grupy zawodowe, wiekowe i społeczne. Rozdział i podział Polek i Polaków jest już wartością stałą coraz bardziej się powiększającą i okopującą się na przeciwległych szańcach PiS versus Opozycja.

Aktualne "wykańczania" niezawisłości polskiego sądownictwa, dobijanie Sądu Najwyższego przez "przejęty" już Trybunał Stanu i Sąd Najwyższy, to już ostatnie zabiegi PiS ku przejęciu wszystkiego, ku demokraturze monopartii i rządom jednego "zwykłego posła".

Czy kiedyś będziemy razem?