2383. L'état c'est moi!

 

Zegnam was na zawsze!

Cytat, ponoć prawidłowo oryginalny - cokolwiek to znaczy, wynalazłem w tłumaczeniach sieci. Podano tam też jego znaczenie (Państwo to Ja!) przypisane historycznie Ludwikowi XIV, "Królowi Słońce" w XVIII istotnie i absolutystycznie władającemu Francją.

Ów król miał powody różne: prawne - nieprawne, moralne (jakie prawo tak moralność) - jak najmniej, ambicjonalne -  jak najbardziej, by potomni i on sam uważał się za "króla świata" I tak też się stało! Jedni go uważają "za" inni nie szanują jego absolutystycznych  ciągotek.

I zdarzył się po latach wielu, w Polsce, próbuje sobie przypisać ową tytułowość postu. Problem w tym, że ów chcący, chce, chce i chce... być głową państwa. I mimo jego wysiłków nie dość, że niminalnie jest ową "głową" to wyłącznie w zapisach konstytucyjnych - nawet prezes nad prezesami nie okazuje mu tej hołdowniczej spolegliwości na jaką dostał obietnicę po okazania czołobitnej skłonności do PiS wspierania - nawet po pogrążeniu tej partii w wyborach.

Wszelkie zadęcia, nadęcia i retoryczne głupoty: "ostry cień", "ruchadło leśne", "dojenie", czy chociażby chęć posiadania broni atomowej, nie pomogą temu panu w uzyskaniu jakiegokolwie uznania za okres jego prezydentury. Tego pana już nie ma, już dawno brakuje Polsce prezydenta, który oprócz partyjnych ciągotek spojrzał by na potrzeby tych, których ponoć reprezentuje.

Ten pan nie jest ani państwem, ani sobą nawet, jest kukiełką prezesa.