2443.

Mając pewne doświadczenie z prowadzeniem bloga, a to już 13 lat mija. Zacząłem jeszcze z onetem, kiedy udostępniał swoją platformę dla blogowiczów za darmo (udało mi się skopiować moje posty przed wygonieniem mnie i je mam), zaczynam się zastanawiać: czy warto? Nie dlatego, że prezentując swoje poglądy na to, czy tamto, oczekuje się ich potwierdzenia, zgodności, poparcia, czy zaprzeczenia, ale szuka się w świadomości - nie tylko komentatorów, ale w innych mediach też, czegoś w rodzaju zgodności poglądów, postaw zachowań. I kiedy się zauważa, że rozziew między mainstremem medialnym, a własnymi przemyśleniami staje się coraz większy, należy się zastanowić co dalej.

Ale owo: "co dalej" nie oznacza oczywiście rezygnacji, z pisania postów, nie wyrażania własnech opinii o obserwowanych zjawiskach społeczno-politycznych... Zmusza to, mimo wszystko, do zastanowienie się, czy nie warto czegoś zmienić, by dla siebie samego być atrakcyjnym tekściarzem.

Wiem, że ten przydługi wstęp zabrzmiał nieco narcystycznie, ale proszę mi wierzyć nie miałem takiego zamiaru by się w ten sposób uwielbić publicznie. 

Problem polega na tym, że mając już pewno doświadczenie życiowe (dodam, że nie partyjne) dostrzegam chyba o wiele więcej zagrożeń dla Polski i Polaków niż Ci z Polaków, którym wystarcza "życie  z dnia na dzień" za wszystkie rozdawane "plusy", których spojrzenie w przyszłość określają strofy wieszcza Adama: "Takie widzi świata koło/Jakie tępymi zakreśla oczy".

I kierunek jest wyraźnynie wskazany, i bez przerwy wskazywany, przez partyjną telewizję: Macie tam iść, tego słuchać, to oglądać co wam pokazujemy, o czym do was mówimy, gdzie was prowadzimy - bo wam (oni) zabiorą to co my wam daliśmy! - tutaj mowa o: "plusach", o wieku emetytalnym, o zarazkach imigracyjnych itp.

Może też, z tego powodu mam "przerwy blogowe", że nie potrafię wybrać tematu postu (tyle ich - tematów,  jest wokół nas, chociażby lekceważony, i zastępowany w Polsce porównawczo, ofiarami grypy koronowirus - na dzisiaj rano 2442 zgony w Chinach i 2 we Włoszech nie mówiąc juz o liczbie zarażonych).

Ale nic tak nie inspiruje do napisania kolejnego postu, jak poprzedni, jak ten obrzucany hejtem i sensownymi merytorycznie komentarzami.