2470. Znaki, po raz kolejny.

Kilkakrotnie dawałem  w postach informacje o obserwowanych osobiście i przez innych "znakach". O rożnych znakach i symbolach

uprzedzających zdarzenia i wydarzenia symbolach, dziwnych zachowaniach zwierząt, ludzi, a nawet roślin. "Znaki" pokazywały się od dawna, próbowały ostrzegać, uprzedzać, ba nawet przez swoją demonstrację, zapobiegać czemuś, nie do końca zdefiniowanemu, zdarzeniu mogącemu zagrozić bytowi, czy chociażby wzniecić niepokój populacji ludzkiej, by zastanowiła się nad kierunkiem rozwoju w którym zmierza.

Nie wiem, czy najpierw był fack you  posłanki Lichockiej z PiS pokazany posłom opozycji w Sejmie, czy specyficzny w tym samym układzie - na zdjęciu z początku postu? Ale Lichocka pokazał to w Sejmie, co najwyżej kilkuset posłom, a Natura ukształtowała "środkowy palec" na potrzebę pokazania go milionom  spoglądającym w tym momencie w niebo "człowiekom".

Jeden i drugi pokazywacz/ka ma powód zapewne, i jest w posiadaniu, szalonych pokładów pogardy ku tym, do których ten gest jest skierowany.

Znalazłem jednak lepszy, piękniejszy, znak nadziei na przyszłość, na  jej oczekiwanie, na jej nieuchronne nadejście. Poetyckość i empatyczna  trafność marzeń i  afirmacja chęci przeżycia, w oczekiwaniu na to co nastanie po... jest nie do dostrzeżenia, nie do bezrefleksyjnego pominięcia.

Dwa znaki na niebie i na ziemi, a jak różne one są. Jak inne w przekazie i wskazaniu,  że autorka wiersza czuje się częścią nas, częścią  wspólnoty człowieczej, a pokazywacz/ka   środkowego palca,  wprost przeciwnie.